بدون عنوان
كنار پنجره يك مرد داشت جان مي داد
غرور، قدرت خود را به من نشان مي داد
كسوف بود؟ نه! خورشيد دلگرفته ظهر
پيام تسليتش را به آسمان مي داد
دلم براي خودم لااقل كمي مي سوخت
اگر كه پوچي دنيايتان امان مي داد
زمان هميشه مرا زيرخويش له مي كرد
هميشه فرصت من را به ديگران مي داد
پسر گرفت سر تيغ را، رگش را زد
پدر به كودك قصهّ هنوز نان مي داد
و بعد زلزله شد، چشم را كه وا كردم
ميان خواب كسي هي مرا تكان مي داد!!
غرور، قدرت خود را به من نشان مي داد
كسوف بود؟ نه! خورشيد دلگرفته ظهر
پيام تسليتش را به آسمان مي داد
دلم براي خودم لااقل كمي مي سوخت
اگر كه پوچي دنيايتان امان مي داد
زمان هميشه مرا زيرخويش له مي كرد
هميشه فرصت من را به ديگران مي داد
پسر گرفت سر تيغ را، رگش را زد
پدر به كودك قصهّ هنوز نان مي داد
و بعد زلزله شد، چشم را كه وا كردم
ميان خواب كسي هي مرا تكان مي داد!!